17 Mayıs 2015 Pazar

ŞİİRLER 171 "Utanıyorum", "Klinik"

UTANIYORUM
Ben aşkı sattım
Utanıyorum kendimden
Bazen bir çıkış ararken
Başka bir şey gelmeyerek elimden
Seni düşündüm başka kollarda
Ne büyük bir şerefsizlik
Sen de düşündün mü beni
Bu nasıl bir eşitsizlik
Kimi zaman da alıştığımdan
Isınmak için karlar içinde
Çok da irdelemedim
Sadece bir bahane
Yalandan yaşadıklarım oldu
Sevdiğime inandıklarım
Sakladım seni onlardan
Adını bile anmadım
Sanki ben değilmişim gibi
Sen diye canına kast eden
Sattım seni kaç gecede
Utanıyorum kendimden
10.03.15 / İçerenköy-İstanbul
Ferit Günaydın.

KLİNİK
Baş edemiyorum aşkla
Çok bariz değil mi
Ben mi aradım seni
Sen mi buldun beni
Bu saatten sonra 
Fark eder mi
Kendi yöntemlerim çuvalladı
Bir de hayat devam ediyor
Senin önünde uzanan
Benim ayağıma dolanıyor
En yakın klinik nerede
Bağlamalı beni bir yatağa
Uzun terapiler ağır ilaçlar
Derin uykular lazım
Ne yapıp edip senden
Artık kurtulmam lazım
11.03.15 / İçerenköy-İstanbul
Ferit Günaydın.


Hiç yorum yok: