DALINDA ÇİÇEK
Keşke bu kadar kırılmamış
Keşke bu kadar incinmemiş
Olsaydın karşılaştığımızda…
Keşke bu kadar yorulmamış
Keşke bu kadar savrulmamış
Uzun uzun yolları yürümemiş
Bir o kadar düşüp delirmemiş
Alışmamış çaresizliğe
Kapılmamış kimsesizliğe
Aynalara darılmamış
Sessizliğe sarılmamış
Dalında çiçek
Henüz koparılmamış
Şimdi bir yılgınlık üzerinde
Emekliye mi ayrıldı yüreğin aşktan
Benim payıma düşen ise
Keşkeler bu karşılaşmadan
17.05.2010 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
KELEBEKLER
Durulduysa eğer ruhundaki fırtınalar
Yorulduysan limandan limana koşturmalardan
Gel burada bir kumsal var
Ayıkladım bütün taşlarını
Varsa eğer içinde hala
Gidenlerden kalma acılar
Ağla kollarımda dilediğin kadar
Silerim ben yaşlarını
Madem ki seni yarattı Tanrı
Unutmasın bana nasıl arattığını
Bekle de beklerim yeter ki başkası
Gelip de açmasın kapılarını
Ve sen şimdi bu şiiri okuyorsan eğer
Bil ki içimde uçuyor kelebekler
Konacaklar üzerine bir bir
İncitme kanatlarını
15.04.10 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
KEDİ
Baktım sadece sana
Yüzmeyi bilmeyip de
Denize bakanlar gibi
Ayaklarını sokup kıyılarda
Kendini avuttu yüreğim
Bir de anlattın derinlere
Bir bir açılanları
Oynaşan balıklar gibi
Dalıp dalıp çıkanları
İçim gitti dinlerken
Yaralarını saramadım
Kimse o dört yıl birlikte yaşadığın
Dörtte biri olamadım
Keşke dedim o ben olsaydım
En azından değerimi bildi derdin
İyi adamdı derdin iyi adamdı
Ah etmekle olmazdı işin
Baktım sadece sana
O gecenin sonunda
Uçan kuşun ardından
Bakakalan bir kedi
Ama amacım asla
Zarar vermek değildi
17.05.10 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder