GİTMESİN AĞIRINA
Yakınmadan katlan
Acını bas bağrına
Sen yolladın beni
Ayrılığın yollarına
Kolay değil biliyorum
Başını taşlara vurmak
İstemezdim ben de böyle
Uykularla avunmak
Güneş gelir arkadan
Hangi gece sabahsız
Gül de biter ağaçtan
Diken değil yalnız
Alışırsın elbet, alışırım
Bugün gider dün kalır
Sevdayla da barışırım
Yel kayadan ne koparır
Yakınmadan katlan
Acını bas bağrına
Sen yolladın beni
Ayrılığın yollarına
Alamam seni bir daha
Ne koynuma ne kollarıma
Gideli çok oldu inancım
Bakmadan arkasına
Dualara durmak
Nafile bir çaba artık
Senin suçun bu ayrılık
Gitmesin ağırına
18.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
HANİ
Nasıl yaktı bu ihanet beni
Hayatımın merkezi senken
Memnun musun bari
Beni getirdiğin halden
Ne yollara girmişsin
Ellerin koynunda
Kendimi sana sakladığım
Uzun geceler boyunca
Kimlere yarim demişsin
Tek taraflıymış sadakatim
Meğer neler becermişsin
Sandım ki öleceğim
Hani sen en çok ve sadece
Hani sen sıkılmadan her gece
Ben de ne kadar safmışım
Boşversene …
18.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
İNSAN
Ne kadar manasız ne kadar saçma sapan
Aklım almıyor artık küçük hesaplarınızı
Nedir ki sevdalarınızı erdemli kılan
Korkuyorsunuz boş görmekten yataklarınızı
Beklemek uzaktaki bir sevgiliyi
Ümit etmek her yeni günde pes etmeden
Bir telefona bir mektuba bir selama
Bir kuşun uçuşuna sevinmek nedir bilmiyorsunuz
Gündelik yaşanıyor bitiyor her şey
Ve tekrar acıkana kadar bütün sabırlar
İçlerinde yükselen anlık bir ateş
Ve o ateşi aşk sanan zavallıcıklar
Bense kimsenin yolunu bulamadığı bir evde
Sıyırıp atmak istiyorum bedenimi ruhumdan
Vurula vurula kanlar içinde kalmış bir halde
Utanıyorum sayenizde insan olmaktan
11.12.07 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Fotoğraf : Cenk Burhan ÖZER
( http://cenkozer.deviantart.com )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder