Tunceli’nin dağlarıyla
Ankara’nın sokakları
Farklıdır sanma
Hasret her yerde aynı
Vuruyor insanı
Sıçratıyor uykudan
Eser var mı huzurdan
Ayrı kaldın dostundan
Yarılarken hayatı
Şimdi hüzünlü de olsa
Güleceğiz elbette
Yaşanılmış anılar
İki ayrı gurbette
Şimdi gözlerimizde ışıl ışıl
Kavuşmanın heyecanı
Şimdi zorlu ve uzun
Bir gecenin sabahı
Senin ceplerinde taşlar
Tunceli’nin dağlarından
Benim gözlerimde yaşlar
Ankara’nın sokaklarından
Zaferlerden bahsedeceğiz
Gelecekten ve ümitlerden
Bir de kadere söz geçse de
Ayrılmasak yeniden
12.07.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder