KARAKTER - Şiir

Tek başına bu kocaman evde
Soğuk ve ruhsuz bir şehirde
Dağıtsa da kederler
Toplanır hep hayalinle

Sözünden şüphe etmez
Geleceğim dedin ya
Çekip gitmez bekler
Sevdasının başucunda
Son ümidin
Alevi sönmez
Deseler de
Her giden dönmez

Karakterine dahildir
İhanet edemez gidene
Yoksa bir kaşık suda kafidir
Boğulmak isteyene

18.04.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

ALACAĞIN OLSUN - Şiir

Alacağın olsun beni bu gece sensiz bıraktın

Gel de yat şimdi seviştiğimiz yatakta yalnız

Geçerli mazeretleri sormadan sıraladın

Ama şu hayat dediğin ne kadar insafsız

Sen ve ben sevgilim

Çiçek ve toprak gibi

Toprak ve vatan gibi

Vatan ve bayrak gibi

Hep beraber olmalıyız

Hep beraber olmalıyız

16.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

İKLİMİ BENDEN GÜNEŞİ SENDEN - Şiir

Vadesiz hesabın var kalbimde
Adını ver yeter dilediğinde
Neyi var neyi yoksa elinde
Ellerine düşünmeden bıraksın

Rotası benden rüzgarı senden olsun
Keşfedilmemiş kıyılara yanaşalım
Aşkına da ortak olurum acına da
Yasını da beraber tutarım

Arada bir gülümse yeter
Çiçeklerini soldurma bahçende
Elemdir düşmanı gençliğin
Laleler açsın göğsünde

Ekelim hadi gel tohumunu
Büyütelim özenle
İklimi benden güneşi senden olsun
Kökleri derinlerde

14.04.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

HATIRA - Şiir

Bir ilkbahardan hatırasın bana
Alnıma kader diye yazılmış
Rafa kaldırdım sevdayı ardından
Anladım ki yüzü çift taraflıymış

Ne için yaşamalıyım şimdi
Görmek için mi bir daha çektiğini
Bıçak gibi kese kese
Ellerimin arasından ellerini

Randevum var acılarla
Mevsimi değişti ömrün
Eceliyle ölseydi gençliğim
Namına söver miydim bugün

14.04.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

BAHARIN BAŞINA VURMUŞ - Şiir

Baharın başına vurmuş sevgilim
Gençliğin coşkusuyla gereksiz
Ben de geçtim o yollardan
Bulamazsın dikensiz
Bir tek gül bile

Kanayacak parmakların
Tutmasını bilmezsen
Kapanmaz ki yaraların
Karşılıksız sevmezsen
Bir tek gün bile

Bal bal demekle ağız tatlanmaz
Bal alacak çiçeği bulmak lazım
Savaşmakla gönül alınmaz
Kapısını çalmak lazım
Bir tatlı söz ile

10.04.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

NEREYE GİDER - Şiir

Bastığın yeri bilmeden

Devrilene kadar yürüsen mi

Daha fazla didinmeden

Ben de basıp gitsem mi

E ben sana dediydim derim

Denk gelirsek bir vakit yine

Dinlemedin ki ciğerim

Aklın kim bilir nerelerde

Gezinirdin çayırlarda

Avare çobanlar gibi

Battı balık yan gider de

Nereye gider öğrendin mi

Çek bakalım yelkenleri

Vurdun dibe artık çıkarsın

Gemi sağ olsun gemi

Rüzgarını yakalarsın

10.04.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

BALIK KAVAĞA ÇIKINCA - Şiir

Daha iyisini bulacaksın

Bir kuş gibi uçacaksın

En alasına konacaksın

Balık kavağa çıkınca

Hak ettiğin ne varsa

Umduğundan çok daha fazla

Sanki bir melek dünyada

Balık kavağa çıkınca

Hızır gibi yetişecek

Yorulmadan sevişecek

Kovsan da gitmeyecek

Balık kavağa çıkınca

Anan gibi kucaklayacak

Kartal gibi kollayacak

Bir gül gibi koklayacak

Balık kavağa çıkınca

Gece gündüz nazlanacaksın

Kral gibi taçlanacaksın

Beni çoktan unutacaksın

Balık kavağa çıkınca

10.04.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

DENSİZ - Şiir

Durur musun bensiz

Çekip gitsem habersiz

Bir günüm de sensiz

Geçsin istesem

Alışsam yalnızlığa

Karanlıktan aydınlığa

Kuruttuğun topraklara

Yeniden su versem

Unutsam derdimi

Suçlamasam kendimi

Açsam perdelerimi

Manzarayı seyretsem

Kanatlanmış kuş gibi

Tene ilk dokunuş gibi

Küllerimden doğmuş gibi

Özgürlüğü hissetsem

Krize de girsem

Dünyaya da sövsem

Deliye de dönsem

Yine sana dönmesem

Durur musun bensiz

Benim gibi sensiz

Senin gibi densiz

Olamıyorum desem

10.04.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SADE - Şiir

Biriktirdim yılları harcayamadım

Bohçalara sardım çocukluğumu

Kazıkları yedim de kavrayamadım

Sen de atmalısın kanununu

Yağmurdan gözyaşı çaldım

Bu kız nasıl ağlamaz demesinler diye

İçin için kanardı oysa

Taş bile koysam yüreğimin yerine

Arkamdan vuranları bildim hep

Vuramadım yüzlerine hatalarını

Almasın Allah dedim

İnsanın elinden insafını

İşim gücüm vardı uğraşamazdım

Bir benmişim gibi abartamazdım

Değerini bilirdim sözlerin

Her önüme gelenle konuşamazdım

Hissettim ama gösteremedim

Sadesi güzeldir insan olana

Müstakil bahçeli bir evmiş gibi

Aşkın yolunu soran sorana

Vakit hep dardı

Fırsatım olmadı ağlamaya

Durur muydu sanki desem

Yeter artık yoruldum ey dünya

02.04.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.