DUA - Şiir

Yeni bir yıl daha kapıda
Sevdiğim sana doysam
Bu yıl da geçen yıl gibi
Günden güne solmasam

Açık mavi olsa gökyüzü
Yeşili parlasa gözlerinin
Kalbimdekilerin özü
Temelidir sözlerimin

Tekrarlarım sayıklar gibi
Adını akşam ezanlarında
Bir gün kabul olur elbet
İç çekişler dua tadında

Ah bir aman zamanda
Şüphe etmem geleceğinden
Korkmadan sevsem seni
Korkmadan gideceğinden

Uyansam pencereden giren
Tatlı sabah rüzgarıyla
Öpsem en özelinden
Öpsem seni doyasıya

Kalıpsız kıyafetsiz
En sahici yanlarımı
Açsam ardına kadar sana
Bütün kapılarımı

Yarımlar tam olsa
Sürdüğüm sefa olsa
Diktiğimiz fidanlar
Büyüyüp ağaç olsa

Yeni bir yıl daha kapıda
Dediğim an seneye bugün
Geçmiş olsa çoktan
Şu yaşadığımız hüzün

31.12.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.

KANADINI UNUTAN KUŞLAR - Şiir

Saymadım kaçıncı bu
Zamanla yarışıyoruz
Çaktırmadan kimseye
Saniyede oynaşıyoruz
Sanıyorlar ki
Arkadaşız sadece
Bilseler bir de
Nasıl tanışıyoruz

Boğuluyorum yok ötesi
Bu düzen uymuyor bana
Olduğun gibi değil
Bizim gibi olsana

Bir kanun var yani
Zehir gibi acıdır sözü
Her girdiğimiz yerde
Bekçilerinin gözü
Üzerimizde geziniyor
Yada öyle sanıyoruz
Amacı da bu zaten
Gittikçe deliriyoruz

Şimdi yazdığım gibi keşke
Diyebilsem ona da
Aşkım bebeğim sevdiğim
Korkmadan uluorta
Ama bu memlekette biz
Kanadını unutan kuşlar
Unutmayanlar da zaten
Takır takır vurulurlar

26.12.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.

AŞK MI ? - Şiir

Akıl başa yar olur mu

Bastığım yer diyar olur mu

Halim bahtiyar olur mu

Yanımda sen olmayınca

Kırık telden saz olur mu

Bir güneşten yaz olur mu

Bende işve naz olur mu

Yanımda sen olmayınca

Delik kaptan tas olur mu

Kolay olsa yas olur mu

Acıdan miras olur mu

Yanımda sen olmayınca

Karaları ak mı sanırsın

Yaşadığın aşk mı sanırsın

Her şey sana hak mı sanırsın

Yanında ben olmayınca

05.12.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

ANLADIM - Şiir

Hissemi kaptım

Son sahneyi geçelim

Dört yanım deniz kesti

Neredesin ciğerim

Ne bakım isterim ne belasını

Süremedim ki hiç sefasını

Ah acının en alasını

Tekrar tekrar öğrendim

Ağzımdan yeller alsın

Yüreğimden seller alsın

Cehennemin bir ucunda

Sonsuza dek dolansın

Sevda değil mübarek

Dört köşeli tekerlek

Ömür geçti beklemekle

Anladım ki dönmeyecek

04.12.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

ARZU - Şiir

Kuş olsam da kanatlanıp uçsam

Bir açık pencereden içeriye dalsam

Bedenini bir şaheser saysam

Baksam baksam baksam

Ne desem de kandırsam seni

Bilsen keşke nasıl eridiğimi

Şu olgun çağımın meyvelerini

Toplasan toplasan toplasan

Emir sayıp tek bir sözüne

Yanmışım zaten çoktan özüne

Gelmişimi geçmişimi önüne

Sersem sersem sersem

Öyle bir geçsem ki kendimden

Süzülsem ter olup teninden

Hiç çıkmadan ekseninden

Dönsem dönsem dönsem

Ellerini kollarını yollarını

Farkında bile olmadığın huylarını

En dip köşe kuytularını

Keşfetsem keşfetsem keşfetsem

Ne fark eder ki Ankara

Yada İstanbul’un orta yerinde

Delirmişim gibi seninle

Sevişsem sevişsem sevişsem

26.11.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

ŞİİRLER 55 ("Merak ediyorsan","Doğru","Çeyiz")

MERAK EDİYORSAN
Merak ediyorsan eğer halimi
Çok özlüyorum çok
Zaman derler her şeyin ilacı
Öyle bir şey yok

Yatağa girmemle
Uyumam arasındaki mesafe
Günden güne açılıyor
Takvimlerden dağ olsa da
Hiçbir işe yaramıyor

Konuşuyorum önüme gelenle
Havadan sudan oradan buradan
Kitaplar okuyorum deliler gibi
Ve şarkılar eksilmiyor odamdan

Uzun yürüyüşlere çıkıyorum sabahları
Sinemada ne film varsa ezberledim
Ne vakit açsam sandıkları
Aynı yerde duruyor kederlerim

Öleceğimi sandığım oldu
Gece gündüz ağladım
Dolandı dolandı sokakları
Geri döndü çığlıklarım

Tutmadı tenimde diktiğim çiçekler
İçlerinde senin tohumun olmayınca
Sıra sıra koptu gitti ümitler
Bir kez bile sesini duyamayınca

Merak ediyorsan eğer halimi
Böyle işte yalan yok
Olmasa da senden zalimi
Çok özlüyorum çok

22.11.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


DOĞRU
Acımıyormuş canı mutluymuş
Gelecekten umutluymuş
Unutmuş olanı biteni çoktan
Bir rüzgar gibi bahardan
Gülüyor gözlerinin içi
İçinde bir çocuk sevinci

Derlerse inanma
Yalan …

Yeni kollar bulmuş bedenini saran
Olmuş her çiçekten bal alanlardan
İnanıyormuş her işte bir hayır olduğuna
Gizli bir mesaj gibi Tanrı’dan

Derlerse inanma
Yalan …

Kızıyormuş sana değil kendine
Kendinden nasıl bu kadar geçebildiğine
Zalimden adalet beklemiş
Bir hiç uğruna asılan adam
Bir canım daha olsa diyor
Vazgeçerdim bu sevdadan

Derlerse inan
Doğru .

10.11.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


ÇEYİZ
Kollarında başlıyor hasret
Vuslat buna ne etsin
Sınırlıdır saadet
Biliyorum ki gideceksin

Birkaç saat bazen
Hadi olsun birkaç gün
Ayaküstü telaşında her an
Birbirine girer sevinçle hüzün

Sevişirsek bir yatakta
Şanslı sayarız kendimizi
Tutsak bir hayvanın
Zincirlerinden kopuşu gibi

Bizi gören deli sanır
Belki de delirmişiz çoktan
Olanlardan geçip
Başlamışız hiç yoktan

Gel de isyan etme sonra
İçerleme talihine
Ah bir çeyiz bile
Düzemedim sevdiğime

26.09.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

Fotoğraf : Burak KAYNAK

ŞİİRLER 54 ("Boğaziçi","Ne diyeyim","Salaklığım")

BOĞAZİÇİ

Gidiyorum bir vapurda
Boğaziçi boylu boyunca
Bir çare gibi çağırıyor beni
Atsana kendini, atsana kendini

Mevsim Ağustos
Sahici bir yaz mıdır
Dahası da mı var
Yaşadığım az mıdır

Aynı keder hep yüzlerde
Tüter dumanlar güvertede
Onlar da İstanbul’un elinde
Benim gibi oyuncak mıdır

Çok mu cahil kalırdım
Öğrenmeseydim bu yüzünü aşkın
Başkası olamaz mıydı
Bir macera yaşadığın

Bilirim şimdi neredesin
Ama asla çalmam kapını
Benim gibi sevemezsin
Kollarına aldığını

Ve olamazsın asla
Güçlü benim gibi
Seni de çağıracak bu sular
Atacaksın kendini, atacaksın kendini

16.11.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


NE DİYEYİM

Aldım haberlerini
Üzüldün mü sen
Mum gibi eriyip
Süzüldün mü sen

Ah o kör olası gurbetin elinde
Derdini anlayan yok ana dilinde
Yırtılan kağıt gibi her seferinde
Pul pul olup dağıldın mı sen

Yağmurlara alışamadın da
Güneşlere kavuşamadın da
Kimselere karışamadın da
Sessiz sessiz ağladın mı sen

Gemileri limanlara
Acıları umutlara
Duaları bulutlara
Kördüğümle bağladın mı sen

Her şeyi bildiğin halde
Kim bilir kaçıncı seferde
Sözler de biter bir yerde
Ne diyeyim ki sana ben

15.09.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


SALAKLIĞIM

Her gecenin bir sabahı
Vardır diyorum şimdi
Ne edeyim ki başka
Öleyim mi
Delireyim mi

Kırıldım evet ama
Bilsem hiç başlar mıydım
Ne geçti elime şimdi
Sancılı kalbim
Ağrılı başım

Hatalarım ne çokmuş
En büyüğü de şuymuş
Kendimi hiç kayırmadım
Salaklığım
Salaklığım

19.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.

Fotoğraf : Onurcan BOZ
(http://covenantt.deviantart.com)

ŞİİRLER 53 ( "Gitmesin ağırına","Hani","İnsan" )

GİTMESİN AĞIRINA
Yakınmadan katlan
Acını bas bağrına
Sen yolladın beni
Ayrılığın yollarına

Kolay değil biliyorum
Başını taşlara vurmak
İstemezdim ben de böyle
Uykularla avunmak

Güneş gelir arkadan
Hangi gece sabahsız
Gül de biter ağaçtan
Diken değil yalnız

Alışırsın elbet, alışırım
Bugün gider dün kalır
Sevdayla da barışırım
Yel kayadan ne koparır

Yakınmadan katlan
Acını bas bağrına
Sen yolladın beni
Ayrılığın yollarına

Alamam seni bir daha
Ne koynuma ne kollarıma
Gideli çok oldu inancım
Bakmadan arkasına

Dualara durmak
Nafile bir çaba artık
Senin suçun bu ayrılık
Gitmesin ağırına

18.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


HANİ

Nasıl yaktı bu ihanet beni
Hayatımın merkezi senken
Memnun musun bari
Beni getirdiğin halden

Ne yollara girmişsin
Ellerin koynunda
Kendimi sana sakladığım
Uzun geceler boyunca

Kimlere yarim demişsin
Tek taraflıymış sadakatim
Meğer neler becermişsin
Sandım ki öleceğim

Hani sen en çok ve sadece
Hani sen sıkılmadan her gece
Ben de ne kadar safmışım
Boşversene …

18.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


İNSAN
Ne kadar manasız ne kadar saçma sapan
Aklım almıyor artık küçük hesaplarınızı
Nedir ki sevdalarınızı erdemli kılan
Korkuyorsunuz boş görmekten yataklarınızı

Beklemek uzaktaki bir sevgiliyi
Ümit etmek her yeni günde pes etmeden
Bir telefona bir mektuba bir selama
Bir kuşun uçuşuna sevinmek nedir bilmiyorsunuz

Gündelik yaşanıyor bitiyor her şey
Ve tekrar acıkana kadar bütün sabırlar
İçlerinde yükselen anlık bir ateş
Ve o ateşi aşk sanan zavallıcıklar

Bense kimsenin yolunu bulamadığı bir evde
Sıyırıp atmak istiyorum bedenimi ruhumdan
Vurula vurula kanlar içinde kalmış bir halde
Utanıyorum sayenizde insan olmaktan

11.12.07 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

Fotoğraf : Cenk Burhan ÖZER
( http://cenkozer.deviantart.com )

ŞİİRLER 52 ( "Adam","Suçlusu sensin","Örtü" )

ADAM
Giden gitmiş zaten
İntikam alsam geri gelir mi
Farkın yokmuş elden
Bu yazı defterden silinir mi

Aldatan aldanır biliyorum
Demiştin hatırlar mısın
Nasıl kıydın bana nasıl
Lütfen açıklar mısın

Bile bile yürüdüm sonuma
Başıma ne geldiyse aşktan
Şu herkese güvenme meselesi
Bende bir cezadır doğuştan

Oturttum seni gönül tahtıma
Çok verince insan sapıtırmış
Kazıdım bunu da iyice aklıma
Senden adam olmazmış

15.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


SUÇLUSU SENSİN
İstemezsem gayrı kimseyi
Tutamazsam ellerinden
Sevemezsem tenlerini
Ekemezsem güllerinden

Suçlusu sensin
Hakkım helal değil

Mazereti olmaz ihanetin
Medet umduğun bahanelerse
Bütün özlediklerin
Kaçırdığın trendelerse

Suçlusu sensin
Hakkım helal değil

Vereceksin hesabını
Alev alev yandığında
Sızladığında vicdan
Öldüresiye bir acıyla

Suçlusu sensin
Hakkım helal değil

Tanrı’nın bana verdiğini
Verdim sana hiç düşünmeden
Dayanamaz da olanlara
Cayarsam eğer nefesimden

Suçlusu sensin
Hakkım helal değil

15.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.


ÖRTÜ
Yatağına serdiğin
Beyaz örtüyü
Yıkayıp da kenara
Kaldırdın mı yoksa
Terimizin kokusuyla
Tenimizin dokusuyla
Ah o gece tutkusuyla
Duruyor mu hala ?

Masada sönen mumlar
Ne çok şey anlatırlar
Alev alev hatıralar
Yanıyor mu hala ?

Gözlerin gözlerimi
Ellerin ellerimi
Nefesin nefesimi
Arıyor mu hala ?

Beklerim senin için
Kanarım için için
Yüreğin benim için
Atıyor mu hala ?

14.10.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.
Fotoğraf : Cenk Burhan ÖZER

ŞİİRLER 51 ( "Hala","Sadece sana","Yok" )

HALA

Sarardı mı fotoğraflar
Saklıyor musun mektupları hala
Denk gelir miyiz acaba yine
Şans eseri İstanbul’da
Sarardı mı fotoğraflar
Saklıyor musun mektupları hala

Kaç sene geçti
Altı mı yedi mi
Isıtamadım sensiz
Hiçbir kış mevsimini
Kaç sene geçti
Altı mı yedi mi

Aşk için bir daha savaşamadım
Yalnızlığa da bir türlü alışamadım
Çok denedim ama karışamadım
Aşk için bir daha savaşamadım

Okurum mektupları hala
İlk gün gibi ezberden
Sesini duyarım sanki
Derinlerde bir yerlerden
Okurum mektupları hala
İlk gün gibi ezberden

Hayat işte ne yapsın insan
Akıyor su gibi zaman
Anlamıyorsun hızını bir an
Dönüp de geriye bakmadın mı
Elde, avuçta, akılda
Ne kadarsa artık kalan
Hayat işte ne yapsın insan
Akıyor su gibi zaman

04.10.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.


SADECE SANA

Kimseye bakmadım
Sadece sana
Dibi görünen
Tertemiz sular gibi için
Ve göstermedim içimi
Senden başkasına

Açmadım kimselere
Nasıl da sert bir kış mevsiminde
Delerek mezarım olmaya niyetli karları
Açtığım gibi sana

Kaçmadım savaşmaktan
Bir an bile yorulmadan
Anlattım nasıl sevdiğimi
İnanmasalar da
Anlamasalar da
Unuturum sansalar da

Bir fotoğrafla uyudum her gece
Yastığıma sakladığım
Pembe bir şapkayla çekilmiş
Başına zorla taktığım

Rüyalarımda bile sen
Belki benden bile önce
Yazılmıştın alnıma
Yazmadım ah kimseye
Böyle bir şiir
Aşığım bir
Ve sadece sana !

06.09.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.

YOK

Söndü ateşi
Küllerinden doğacağı yok
Bir bebeğin anasının karnından
İki defa doğacağı yok

Harabe olmuş, mahvolmuş
Tükenmiş bir adamım şimdi
Bitmez sandığımız günler
Ne de çabuk uçup gitti
Saramazsın geriye
Zaman hep ileriye
Yalvarsan da saniye
Durup bekleyeceği yok

Denedim, her yolu denedim
Tükendiği yerdeyim çarelerimin
Bu hapishanede yüreğimin
Bir gün daha çekeceği yok

Kendimi azad ettim
Ama kuş gibi hafif de değilim
Pişman olmamak sadece
Bundan böyle tek istediğim
Anladım ki senin gibi bir delinin
Benim gibi bir divanenin
Dağlar denizler gibi sevgisinin
Değerini bileceği yok

04.10.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

Fotoğraf : Cenk Burhan ÖZER

BU KIŞ - Şiir

Bu kış seni ben ısıtacağım

Korkma sen ne fırtınadan

Ne de diz boyu karlardan

Yüreğimde yazdan biriktirdiğim güneşler

Teninden ter olup süzülecekler

Felekten günler çalacağız kendimize

Bulunur bir yedek yerimize

Soğuktan buharlaşan nefesine

Nefesimden baharlar katacağım

Az kaldı bak bekle

Bu kış seni ben ısıtacağım

03.09.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN

DURAMIYORUM - Şiir

Ne zor şey anlatmak
Sana olan sevdamı
Söylemesem de çatlarım
İçimde tutamıyorum

Sesini duysam telefonda
Kuşlara özeniyor yüreğim
Bilsen nasıl istiyorum da
Kanatlanıp uçamıyorum

Takılıp kalıyor aklım sende
Göremeyince iki gün gözümün önünde
Bir an bile çapkınlık edip de
Başkasına dönüp bakamıyorum

Gözlerimde meğer ne çok yaş varmış
Seninle her an'a şükretmek lazımmış
En güzel nimetler önümde sıralanmış
Hiçbirinin tadına varamıyorum

Yaz gelmiş ortalıkta anlamsız bir neşe
Oynaşıyor bana inat serçeyle meşe
Yüzümü dönüp de pırıl pırıl güneşe
Oturup hayal bile kuramıyorum

Gece ben hariç herkes yatakta
Sabah herkesle bir ben de ayakta
Mışıl mışıl uyumak vardı yanında
Yorgunluktan ölsem de sızamıyorum

Yollara düşsem direnip bahtıma
Alırsın herhalde gelirsem kapına
Saçının teline bile hasret kalınca
Durduğum yerde duramıyorum

14.08.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.

SESSİZ SEDASIZ - Şiir

Parçalardan bütün olduk

Bütünden paramparça

Kanadı kopmuş kuş

Ne eder uçamayınca

Yüreğimin derinlerinde şimdi

Dibe vurmuş başıboş bir gemi

Sessiz sedasız battı limanda

Kendine yer kalmayınca

23.07.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

ACEMİ BİRLİĞİ - Şiir

Açılır zamanla

Kilitli sandıklar

Karaya vurur

Yılların öfkesi

Sorarsın ne ara

Yaşlandık bu kadar

Çok mu uzakta şimdi

Çocukluğun neşesi

Kapanır zamanla

Aralık kapılar

Öğrenir insan

Ümidi kesmeyi

Sorarsın ne ara

Yaralandık bu kadar

Ne de çabuk bitmiş

Acemi birliği

22.07.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

SEBEPSİZ - Şiir

Kalakaldık burada

Kelimeler ve ben

Bir evin balkonunda

Yapayalnız

Ben ağlarım kalem ağlar

Boş kağıtları karalar

Gidenleri kim anlar

Zamansız

Ama ne çare

Kader ağlarını örünce

Sevdanın gücü bile

Yetersiz

Fark etmez ne kadar öfke

Yada kırgınlık var içinde

Bahanesi bol olsa bile

Sebepsiz

22.07.09 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

KALANLARIN - Şiir

Yüreğimde duygular
Yalnızlığa teslim
Sorma bana sakın
Unutabilir miyim


Gelişini yollara serpilmiş
Sonbahar yapraklarına basarak
Ve kokun senden önce ulaşır
Rüzgarlarla yarışarak


Işıksız gece
Yıldızlar uzakta parlar
Burnumun ucunu bile
Göremem kederimden
Örtsün üstünü
Örtsün karlar
Kalanların
Bir sonbahar mevsiminden


21.07.09 / Eskişehir
Ferit GÜNAYDIN.

YENİDEN - Şiir

Tunceli’nin dağlarıyla
Ankara’nın sokakları
Farklıdır sanma
Hasret her yerde aynı
Vuruyor insanı

Sıçratıyor uykudan
Eser var mı huzurdan
Ayrı kaldın dostundan
Yarılarken hayatı

Şimdi hüzünlü de olsa
Güleceğiz elbette
Yaşanılmış anılar
İki ayrı gurbette

Şimdi gözlerimizde ışıl ışıl
Kavuşmanın heyecanı
Şimdi zorlu ve uzun
Bir gecenin sabahı

Senin ceplerinde taşlar
Tunceli’nin dağlarından
Benim gözlerimde yaşlar
Ankara’nın sokaklarından

Zaferlerden bahsedeceğiz
Gelecekten ve ümitlerden
Bir de kadere söz geçse de
Ayrılmasak yeniden

12.07.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

HOŞ GELDİN - Şiir

Hoş geldin yüreğimin neşesi

Gözyaşımın tesellisi

Dostlukların ebedisi

Hoş geldin

Kaç gece saydık

Umutlara dayandık

Dağıldı bak karanlık

Hoş geldin

Şimdi bizimdir yine sokakları

Birlikte büyüdüğümüz şehrin

Kanatlanacak eskisi gibi

Yüreğimle yüreğin

Büyüdük elbet

Ama çocuğuz hala

Devam edeceğiz kaldığımız

Yerden tamamlamaya

Bilirsin nasıl özledim

Bilirim nasıl özledin

Hoş geldin yüreğimin neşesi

Gözyaşımın tesellisi hoş geldin.

12.07.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ONLARDAN - Şiir

Hatırlat kendini bana

Unutmuş olabilirim

Ayıramayınca acıyla tatlıyı

Geçmiş yaşantıyı

Komple sildim

Hafızamda kalan

Belli belirsiz birkaç yüz

Birkaç sıcak dokunuş

Bir de kokusu kimi tenlerin

Söylesene yoksa sen

Onlardan biri misin ?

08.07.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

HABERSİZ - Şiir

Hazırla kendini bana

Habersiz bir sabah vakti

Güneşle bir geleceğim

Teninde filizlenecek

Yüreğimin çiçekleri

Çiçekler içinde seni

Büyüteceğim

Önemsiz olacak tarihi takvimin

Bileceğiz ki zaman sonsuz

Sileceğiz tek tek geçmişin

Bütün yaralarını sorgusuz

Ölüme kadar sonra

Vade dolmadan

Gitmeyeceğim

Hazırla kendini bana

Çünkü bir sabah vakti

Habersiz geleceğim

05.07.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

KATLANIRIM - Şiir

Vuslatına kadar yüzünün
Aldığım her nefes zulüm
Ne edeyim geçip giden günleri
El midir dost mudur hüzün

Rüzgarlar yolladım sana gelmedi mi
Kokusuyla yüklü tenimin
Az mı kanadı için için
Yaraları yüreğimin

Ah dedim ne denir
Çiçek açar mı her toprakta
Elleri uzanamayınca
Laf oldum ağızlarında

Etmem yine de şikayet
Bakma böyle nazlanırım
İste sen yeter
Her derde katlanırım

05.07.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

EKSİK - Şiir

Kaldırıp koysam kenara

Benim olan ama asla

Bana ait olmayan

Bunca çaba

Geldiğimiz yere geri

Dönmek için değil mi

Sade ve sadece

Bunun için değil mi

Bu çılgın koşuşturmaca

Nasılsa tamamlanmayacak

Ömür dediğin yüz yıl değil

Beş yüz yıl da olsa

Hep eksik kalacak

Asla artmayacak

Değil mi ?

02.07.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

BENİ NEDEN ARAMADIN - Şiir

Saatlerce telefonun başında
Her an çalacakmış telaşında
Tükendim her günün akşamında
Beni neden aramadın ?

Sanki kimim kimsem varmış gibi
Duvarlar dinledi dertlerimi
Merak etmedin mi hiç halimi
Beni neden aramadın ?

Kusurum mu oldu bilmeden
Ödüm koparken incitmekten
Uyuyamadım düşünmekten
Beni neden aramadın ?

Söz verdiğin halde
En son görüştüğümüz yerde
Dünmüş gibi hayalimde
Beni neden aramadın ?

Haberini aldım oradan buradan
Dönmüşsün gurbetin yolundan
Şüphe mi ettin bulacağından
Beni neden aramadın ?

Elbet yoluma çıkacaksın
Mazeretten medet umacaksın
Bir de bana soracaksın
Beni neden aramadın ?

30.06.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

YAZ GİBİ - Şiir

Seni bir yaz gibi yaşasaydım
Çocukluktan kalma
Dudaklarımda tuz tadı
Tenimde deniz kokusu
Dallarda incir, erik, kiraz
Çiçeklerle dolu bir yaz

Büsbütün cıbıldak
Tenimizden başka giysimiz olmasaydı
Denize paralel koşarken kumsalda
Ayaklarımıza yosunlar dolansaydı

Limanda demirli sıra sıra tekneler
Güvertelerinde canım balık kokusu
Vakti gelen çıkardı seferine
Yoktu kimsenin dalgalardan korkusu

Dudaklarım öpülmemiş hiç
Tenime ten değmemiş
Gökteki yıldızlar az
Hayallerle dolu bir yaz

Büsbütün cıbıldak
Utanmayı henüz öğrenmemiş iki çocuk
Atsaydık kendimizi sulara
Her yanımız güneşten kavruk

Ah yaşasaydım seni böyle
Bir gün bile olsa
Yüz yaşında da ölsem
Kalırdı hep hafızamda

29.06.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

BAĞIŞLA - Şiir

Gidiyorum ama habersiz değil
Esirgeme vedanı benden
İstemli bir terk edişmiş gibi
Hesap sorma yüreğimden

Tutunamadım gitti dallarına
Kırıldı kaldı ellerimde
Kaç kez bıkmadan denedim
Sonuç aynı her seferinde

Birileri planı yapmış
Ben nelerle savaşmışım
Sulara uzak kalmış
Büsbütün kurumuşum

Zaferler veremedim sana bağışla
Bağışla bilsen nasıl yaralıyım
Kalanlardan farklı değilim oysa
En az onlar kadar sevdalıyım

Kendi halimde yaşadım
Yine de çok geldim bu şehre
Kuruşu kuruşuna saydım
Borçlu çıktım bak yine de

Şimdi gitmeye var da
Dönmeye bir daha yok halim
Ama bu benim elimde değil
Hakkını helal et yarim.

18.06.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

KARALAMA DEFTERİ - Şiir

Yangından mal kaçırır gibi
Kaçırdın kendini benden
Silebilecek misin peki
Ebediyen yüreğinden

Arındırır gibi basitçe
Özensiz yazılmış bir öyküyü
Yalan yanlış kelimelerden

Ellerimin ellerine değişini
Gözlerimin gözlerinden geçişini
Bedenimi ilk keşfedişini
Unutabilecek misin ?
Gerçekten …
Yaparsan ötesi yok
Takdir ederim yürekten
Bir ben kurtulamadım
Karalama defterlerinden…

16.06.09 / ANKARA
Ferit GÜNAYDIN.

SİLDİM - Şiir

Sildim bütün izlerini
Sanki hiç olmamışsın gibi
Gelişin çok başkaydı oysa
Gidişin gibi değildi

O zamanlarda ben
Ne kadar iyi niyetliydim
İyilikten maraz doğar
Bunu baştan bilmeliydim

Görmezden geldim
İyi bakmak lazımmış
Marifet sandığım
Unutmak aptallıkmış

Özlemiyorum şimdi seni
Sanma ki pişmanım
Hatta yepyeni
Aşklara bile hazırım

Eskiden bizim olan ev
Artık benim sayılır
Duvarları beyaza
İki günde boyatılır

Koltuklar halılar perdeler
Tenine değen bütün giysiler
Hatta dudağına değen
Bardaklar bile çöpteler

Üç beş kuruştur yani
Özgürlüğün bana maliyeti
Sana fazladan verdiklerimin de
İstemem iadesini

Zaten sende ne gezer
Öyle bir asalet
Canımı bile alırdın
Edebilseydin cesaret
Hadi yolun açık olsun
Geçtiğin yolları kapattım
Coğrafyasını değiştirdim
Haritasını yırtıp attım

Arasan da bulamazsın
Daha benim gibisini
Elbet bir gün anlarsın
Kimi kaybettiğini

16.06.09 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

GENÇLİKTEN KALMA - Şiir

Ah onca yaşanan

Albüm albüm fotoğraflar

Ceza gibidir çekerim

Aynı şehirde aynı yollar

Sen gittin ben kaldım

Sahilde seninle ilk tanıştığım

Denize karşı sigara tüttürmek

Gençlikten kalma alışkanlığım

İnsana küsülür de dünya’ya küsülmez

Burada doğmuş burada büyümüşüm

Ben de meğer herkes gibi

Kendi kaderime yürümüşüm

Bunca yıldan bana

Kala kala anılar kaldı

Güya gözlerin benden başka

Kimseye bakmayacaktı

Hala aynı mahallede

Babamdan kalma evdeyim

Kimsecikler kalmamış

Kime şikayet edeyim

Beraber yürüdüğümüz yollardan

İnerim yapayalnız sahile

Yakarım bir ağıt bir de sigara

Albümlerde kalan günlere

16.06.09 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.