Ne yapmalı da artık
Kurtulmalı senden
Sarılıp uyuduğum yastık
Gözyaşlarıma mendil
Bırakmıyor ki keseyim
Ümidimi gidenden
Yapışıp kaldı üzerime
Hasretin çok bencil
Kıyardım canıma çoktan
Farklı değil ki yaşamak
Ölümün elinden değil
Kalanın halinden korkarım
Ellerim soğuk, yüreğim buruk
Bakışlarım kaçamak
Neye yarar nefes almak
Vicdanına sorarım
Her gün bir mum gibi
Yavaş yavaş eriyorum
Gençliğimin baharında
Güneşlere hasretim
Nasıl bir cezaymış
Yıllardır çekiyorum
Bitmedi, bitmiyor
Yetmiyor bildiklerim.
08.03.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder