Işığı yak, başlayalım. Bıktım artık karanlıkta düşler kurmaktan. Yak ışığı yüzünü görmek istiyorum. Görmek istiyorum seni tüm gerçekliğinle. Güzelsen güzel, çirkinsen çirkinsin boşver. Bıktım artık karanlıkta göz kırpmaktan.
Başlayalım hadi yak ışıklarını kalbinin koca bir deniz feneri misali. Bak nasıl bulacak yolunu kara sularda kaybettiğin binlerce düşünce. Uyguladığın şiddet engelleyemez içindeki çocuğun karanlıktan korkmasını. Herkesin vardır karanlıkta kalan, karanlıkta bırakılan yönleri ama beni olsun karanlıkta bırakma.
Cesaret gerektiren bir şey senden istediğim evet deli cesareti ! Korkuyorsun biliyorum her şeyin ortaya çıkmasından. Örtüyorsun kendini gecenin örttüğü gibi arka sokakları. Hep gece. Gece güzel, gece romantik, ay ışığının hep büyüleyici bir güzelliği var ama göremezsin bu şekilde güneşin gördüğü gibi arka sokaklarda oynayan tatlı ve masum çocukları. Seçemezsin renkleri. Ay, her şeyi siyah beyaz yapar. Sokak lambaları hariç, rengarenk vitrinler hariç... Kısacası aklından, akıllara zarar kendini güzel gösterme çabalarından doğan her şey hariç.
Bırak gözüksün sokaklara attığın çöpler. Korkma, bir tek sen değilsin şehir merkezini hep temiz tutan belediye başkanı !
26.12.03 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder