13 Temmuz 2008 Pazar

GÜLE GÜLE - Şiir



Bu gece yas ilan ediyorum
Bayraklarını yarıya indirdim kalbimin
Seni sana emanet ediyorum
Geçemedim önüne gidişinin

Son bir defa gireceğim koynuna
Dolayarak kollarımı boynuna
Dolacak gözlerim belki boşalacak
Sen uyurken içerleyerek kaderin oyununa

Ne kadar gidersen git
Kalbimden daha uzak olamazsın
Sen de beni saran bu acıdan nasibini
Veda ederken alacaksın

Bekliyor olacağım seni Ankara’da
İlk değilim son da olmayacağım sevdiğini bekleyen
Tekrar kavuşacağımız günün tatlı rüyasıyla
Zor da olsa gülümseyeceğim güle güle derken

13.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

12 Temmuz 2008 Cumartesi

GÜVENME YILLARA - Şiir



Güvenme yıllara sevgilim
Emektir aşkı büyüten
Ve eriten ayrılığın kederini
Sorumlu da hissetme kendini
Hızla geçen zamana karşı
Büyümek zorunda değilsin

İlgini eksik etme hiç
İçindeki çocuktan
Sen onu hep sev ki
O da başkalarını sevsin
Varsın aksın yıllar
Şelale gibi bazen çağlayarak
Bazen de çatlaktan sızan
Su gibi yavaş yavaş

Ama sen aldanma sakın
Büyümekmiş yaşlanmakmış
Ne kadar yaşarsan yaşa
Ne işe yarar ki
Hiçbir şey yaşamadıktan sonra

12.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

BAŞKASININ TESELLİSİ - Şiir



Başka yolu yok bu işin
Yine sensin sensizliğin çaresi
Sonu belli bir gidişin
Geri dönmek için bahanesi
Olamaz ne yüzü ne teni
Başkasının tesellisi
Bir işe yaramaz
Kilidi vurdum
Senden başkası
Gelip de açamaz.

12.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

7 Temmuz 2008 Pazartesi

SAVAŞIN İZLERİ - Şiir


Kendim okumak için yazmışım
Bütün hikayeleri
Gitgide daha çok
Kandırır olmuşum kendimi

Yüreğimi avutan
Geçerli mazeretleri
Hatırlayıp durmuşum
Farkında bile olmadan

Ne öğretirsen onu öğrenen bir lisan
Mutlu ol diye yalanları sıralıyor
Oysa kendinden kaçamıyor insan
Herkes gidiyor, vicdan kalıyor

Yok ben unutamadım ellerini
Ve hala gölgesindeyim gözlerinin
Duyamasam da artık uzak olan sesini
Etkisindeyim ilk gün gibi sözlerinin

Olmaz evet ben de biliyorum
Sanma sen de zaman silip süpürüyor
Hiçbir barış maalesef geride kalan
Savaşın izlerini yok edemiyor

07.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

DÖNMEN LAZIM - Şiir



Ayın kaçı olduğunu bilmekten acizim
Saate de bakmıyorum kafamı kaldırıp
Eninde sonunda nasıl olsa sensizim
Ayı günü saati neye yarar

Bu böyle gitmez biliyorum
Her şey dursa ömür durmaz yerinde
Elde avuçta ne varsa tüketiyorum
Tükenmese de çoğalsa neye yarar

Nefes alırım belki almam da lazım
Ah ama yaşamak çok farklıdır değil mi
Sevgilim acilen dönmen lazım
Ölsem de kalsam da neye yarar

07.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

ŞAİRİN VEDASI - Şiir



Şiirler bırakıyorum sana ben gidiyorum
Onlar anlatır dilimin varamadıklarını
Açık ederek zaman zaman kalbinin yaralarını

Ben bu aşkta bir rüzgar gibi
Misafirdim estim gidiyorum
Oysa onlar yaşar ardımdan biliyorum
Hem de benden iyi yaşarlar
Acıkmazlar susamazlar kahrolmazlar

Bir ışıkları vardır her daim yanan
Bu genç adam gibi onları yazan
Kaybolmazlar karanlıklarda, kaybolmazlar…

07.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

5 Temmuz 2008 Cumartesi

KIRILAN DALLAR - Şiir


Araman için telefonun başında
Çırpınırken ruhum
Aradığında açamıyor
Ödün vermez gururum

Kırıldım çünkü sana
Çiçek açar mı kırılan bir dal
Ya da kırılan bacağıyla bir at
Söyle ne işe yarar

Kelimeler ne içindir
En iyi ben bilirim
İşte bu yüzden belki
Bu derin sessizliğim

Sen de konuşma boş ver
En iyisi zamana bırak
Önümüzdeki bahar elbet
Kırılanları onaracak

05.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

SORMA - Şiir



Öyle bir dağıttım ki kendimi
Bilmiyorum ne yediğimi
Bende kalmış mendilini
İsteme göndermeyeyim

Bu mevsim hep aynı tonda
İkimizin şarkısı fonda
Ağıt gibi yokluğuna
Yakıp da söylemeyeyim

Tutamıyorum gözümün yaşını
Durdurdum suyun akışını
Bir söz et de sensizliğin acısını
Evlat gibi büyütmeyeyim

Nasılım bu aralar
Biliyorum kafanı kurcalar
Sen yine de sorma yar
Bir de seni üzmeyeyim

05.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

KIRILAN DALLAR - Şiir



Araman için telefonun başında
Çırpınırken ruhum
Aradığında açamıyor
Ödün vermez gururum

Kırıldım çünkü sana
Çiçek açar mı kırılan bir dal
Yada kırılan bacağıyla bir at
Söyle ne işe yarar

Kelimeler ne içindir
En iyi ben bilirim
İşte bu yüzden belki
Bu derin sessizliğim

Sen de konuşma boş ver
En iyisi zamana bırak
Önümüzdeki bahar elbet
Kırılanları onaracak

05.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

3 Temmuz 2008 Perşembe

DÜN DE YOKTUN BUGÜN DE YOKSUN - Şiir



Bir gün bitiyor diğeri başlıyor
Sen dün de yoktun bugün de yoksun
Bilsen canımı nasıl sıkıyor
Korkarım yarın da olmayacaksın

Sen olmayınca bomboş Ankara
Görmüyor gözlerim kalabalıkları
Kokunu bıraktığın yatağa yatınca
Üzerime geliyor sanki odanın duvarları

Bir gün bitiyor diğeri başlıyor
Kurumadan daha gözümün yaşları
Bilsen canımı nasıl sıkıyor
Harcanıyor gençliğin en güzel yaşları

03.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

2 Temmuz 2008 Çarşamba

SENİ SEVERKEN - Şiir



Sanki hiç yaşamamışım
Gibi geçip giden yılları
Silindi bir günde
Kalbimin bütün acıları

Çünkü seni severken
Doğdum ben yeniden
Şimdi senden uzak
Öleceğim kederimden

Gencecik bedenimde sanki
Başkasının ruhu vardı
Yılları teker teker değil
Üçer beşer yaşardı

Oysa seni severken
Doğdum ben yeniden
Şimdi senden uzak
Öleceğim kederimden

Güneşin doğuşunu değil
Batışını görmüştüm hep
Sen oldun yeşermesine
Topraklarımın sebep

İşte seni severken
Doğdum ben yeniden
Şimdi senden uzak
Öleceğim kederimden

Veda etmiştim aşka
Uğurlayıp göndermiştim
Daha yolun başındasın
Diyenlere gülüp geçmiştim

Ama seni severken
Doğdum ben yeniden
Şimdi senden uzak
Öleceğim kederimden

Razı da gelmiyor gönlüm
Böyle bitmesin hikaye
Uzun olsun yollar
Yürüyeceğimiz el ele

Tam da doğmuşken
Seni severken yeniden
İzin verme ölmeme
Senden uzak kederimden

02.07.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.