KABAHAT - Şiir

Gideceğim dediğinde

İçimi kaplayan hüzün

Kaldırıyor farkını ortadan

Geceyle gündüzün

Sanmıyorum gülüyordur

Senin de benden uzak yüzün

Farkında mıdır kahpe kader

Bizi ne kadar üzdüğünün

Ne yediğim yemekte tat vardır

Ne yattığım yatakta rahat

Mutluluk dediğin bana çok uzaktır

Seni sevmek sanki kabahat

Yoksan yokum varsan varım

Gülersen güler ağlarsan ağlarım

Dokunmaz sensizken kimseye hayrım

Çıra gibi ancak yanar da yanarım

30.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

YETERİNCE AÇIK - Şiir

Aynada gördüğüm ben miyim

Yoksa hüzün mü miras bıraktığın

Bu kadar yalana değer miyim

Gözümden düşmemek için attığın

Şimdi başkasının kollarındaymışsın

Onun gözlerinde rüyalara dalarmışsın

Ah canım beni hiç anlamamışsın

Ben o kız değilim üç kuruşa sattığın

Almışım seni, koymuşum bambaşka bir yere

Kıta kıta şiirler yazmışım gözlerine

Safmışım aptalmışım bütün hırsım kendime

Ama sanma sakın yanına kalır yaptığın

İnsan kendini tazeliyor şükürler olsun

Açacaktır yenileri varsın bu çiçek solsun

Yorma kendini dinlemiyorum ne diyorsun

Yeterince açık batacağın kadar battığın

23.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

VAAT - Şiir

Ne vadedebilirim ki sana

Bir can emanet üzerimde

Bir ömür süresini bilmediğim

Bir de kalp kırılmaktan paramparça

Bir taraftan kapatıyorsun diğer taraftan açılıyor

Alacağı vereceği bitmek nedir bilmiyor

Vade dolunca artan valizine girmiyor

Belki sen bana ben sana kar kalırız

Sevişiriz dövüşürüz yol alırız düşe kalka

Üst üste koyar kederleri dağıtırız parça parça

Sen sen ol dünya telaşında insaf arama

Belki sen bana ben sana kar kalırız

Sakındığın değerler üç kuruşa satılıyor

Kör olmuş millet birbirini görmüyor

Sevdadan ötesini inan aklım almıyor

Belki sen bana ben sana kar kalırız

Uçtuğunda ruhun kalacak geri bir beden

Şanslıysan bir merasimle börtü böceğe yem eden

Girecek toprağın altına bakacaksın ne yaşadığına

Belki sen bana ben sana kar kalırız

20.04.08 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

HER NEFESTE - Şiir

Nasıl geçecek bunca zaman sensiz

Saatler sanki geri geri gidiyor

Elim kolum bağlı kaldım böyle çaresiz

Hatıralar ruhuma işkence ediyor

Kapattığım an gözlerimi beliriyor gözlerin

Her yattığım yatakta senin kokun var

Bir an olsun aklımdan çıkmıyor sözlerin

Bitsin artık bitsin kavuşalım yar

Bir bedene sığsaydık iki ruh

Kalbim kan değil ateş pompalıyor

Erecek az daha çekerse bu ruh

Yokluğun her nefeste gençliğimi çalıyor

19.04.08 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

ÖZLEMEK SENİ - Şiir

Meydan okuyorsun yıllara bir edalı bakışınla

Dağ gibi kale gibi kaya gibi duruşunla

Bir çiçek gibi her sabah yeniden açışınla

Önünde diz çöküp kulun olsam diyorum

Sel olup akmış içine içine yaşların

Duyulmamış çoğu zaman sessiz haykırışların

Şu kısacık ömüre süzüp de sığdırdıkların

Suya yazı mıdır ardından kalır mı bilmiyorum

İyi ki yaratan beni vermiş kollarına

Dayanılır mıydı bu dünyanın kederine gamına

Şu hayatta senin gibi bir hocam olduğuna

İnan ki yatıp kalkıp şükrediyorum

Özlemek en ağır imtihandır seni

Baş ucumda tutuyorum ikimizin resmini

Hoş görsün Tanrı artık bu sitemimi

Anneciğim bilsen seni ne çok seviyorum

19.04.08 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

AYRILIK - Şiir

Kim bilir uzak kalmışım ne zamandır

Babamın evinden annemin yemeğinden

Bilsen şimdi bunlar ne kadar yavandır

Geçirirken bu geceyi uzakta teninden

Pırıl pırıl yıldızlar sokak sokak geziyor bahar

Memleket havası cennet havasına değişilmez

Süremiyorum sefasını gözlerimde yaşlar

Sürgün olsa çekilir de sensizlik çekilmez

Ayrılık her büyük aşkın yoluna çıkarmış

Sabırla ölçülürmüş sevginin değeri

Kahpe kaderin gençliğime kastı mı varmış

Solup gidiyor bahçesinde susuzluktan gülleri

19.04.08 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

DÖNMEYECEĞİM - Şiir

Dağa taşa vursan da

Çıra olup yansan da

Dualara dursan da

Dönmeyeceğim

Bu kadar da yapılmaz

Kırılır da parçalanmaz

Taze yara kaşınmaz

Dönmeyeceğim

İster pervane ol ister divane

Kar etmez hiçbir bahane

Kapı dışarı ettiğin yüreğine

Dönmeyeceğim

Güneş bir daha doğmasa da

Ömrüme bahar olmasa da

Adımı anan kalmasa da

Dönmeyeceğim

Görüşürüz dedim ama

Bekleme sen boşuna

Gitmese de hiç hoşuna

Dönmeyeceğim

ANKARA 2008

Ferit GÜNAYDIN.

GİTTİĞİN GÜNDEN BERİ - Şiir

Islak ıslak bakıyor gözlerim

Ani bir sancıyla daralıyor yüreğim

Anlatsam dinlenmez saçmalıyor sözlerim

Gittiğin günden beri sevgilim böyleyim

Yaşım az çektiğim çok

Geldiğim yolların artık dönüşü yok

Vedasız ölmek korkutuyor beni en çok

Gittiğin günden beri sevgilim böyleyim

Bir şeyler arıyorum anlam katacak yaşamıma

Teselli olacak güneşimin sensiz doğuşuna

Sanmasınlar güçlü aldanıp da duruşuma

Gittiğin günden beri sevgilim böyleyim

16.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

DAYANILMAZ YOKLUĞUN - Şiir

Ulaşılması en zor dağların zirvelerinden

Demet demet çiçekler toplayıp getirsem sana

Nasıl bir histir yüreğimi vuran derinden

Tercüman olurlar mı biraz olsun duygularıma

En sert kaya yontulur şekle gelir

Bebek gözlerinle masum bir bakışına

Uyuyan ölü dirilir aşka gelir

Yakan ellerinle toprağına bir dokunuşuna

Bıçak kemiğe dayandı dayanılmaz yokluğun

Anlayamazlar nedenini bendeki burukluğun

Durulma çağında geri gelen çocukluğumun

Sebebidir vurulmam şöyle bir duruşuna

16.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

GİRMİŞSİN KANIMA - Şiir

Nerede olduğum önemli mi

Özlemişim seni deliler gibi

Nasıl sürerim hayatın keyfini

Kuşatmışsın aklımı top atışındasın

Surlarım yıkılmış yerle bir olmuş

Bir yangın ortalığı kasıp kavurmuş

Kaderim zaten sana yazılmış

Girmişsin kanıma kalp atışımdasın

16.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SENSİZ - Şiir

Ardı ardına çiçekler açar gülüşünde

Nereye sürüklersin yüreğimi bilinmez

Issız bir adada gördüm seni düşümde

Lakin sensiz cennet olsa gidilmez

Gözlerinde yıldızlar oynaşır

İçinde yaramaz bir çocuk durulmaz

Sesin en değerli kuşlarla yarışır

Yokluğunda tek kelime konuşulmaz

16.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SENİ SEVDİĞİMİ - Şiir

Tanrı tarafından bana özel gönderilen meleğimsin

Kış günü içimi yakıp kavuran güneşimsin

Her şeyden el etek çekmek için geçerli mazeretimsin

Seni sevdiğimi aklından saniye olsun çıkartma 

Sen gözümün önündeyken dert keder nedir bilmem

İçinde sen yoksan cenneti bile istemem

Varlığında kurşun gibi geçen hayatı 
Yokluğunda beş dakika çekemem

Seni sevdiğimi aklından saniye olsun çıkartma

Anamı babamı ahbabımı düşünmeden alırım karşıma

Dayanamam gözlerinden süzülen bir tek damla yaşına

Tutunup sana bıraktım kendimi suyun akışına

Seni sevdiğimi aklından saniye olsun çıkartma

Kader bize bir gün okkalı bir kazık atsa dahi

Seni başka beni başka diyarlara savurup atsa dahi

Başkaları arkamdan unutmuştur diye atıp tutsa dahi

Seni sevdiğimi aklından saniye olsun çıkartma

11.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

NASIL - Şiir

Ahımı aldın iki yakan bir araya gelmeyecek

Gün gelecek güzelliğin sana artık yetmeyecek

Vereceksin vereceksin hesabını bitmeyecek

Senin gibi nanköre nasıl aşık olabildim

Sana baktım kendime bakmadığım kadar

Neye yarar şimdi zehir olan uykular

Sen zaten çoktan olmuşsun da kaşar

Ben bu oyuna nasıl dahil olabildim

Beni de eklemişsin şimdi zafer listene

Anlatıyormuşsun zevkle her önüne gelene

Sana kızmak zahmet olur benim hırsım kendime

Ben nasıl bu kadar aptal olabildim

10.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SENSİZ KALBİM - Şiir

Gidişlerini hiç sevmem uzun zaman alır dönüşlerin

Yoktur bir önemi seni beklerken mesafelerin

Ha akşam gelmek üzere sabah çıkıp gitmişsin

Ha ben birinde sen birindeymişsin en uzak şehirlerin

Görebilseydin uyurkenki güzelliğini

Dayanamaz uyandırırdın sen bile kendini

Biraz daha görebilmek için gözlerinin içini

Çırpınırdı ruhun kaybederek bilincini

En deli at bile dizgine gelir durulur

Ne büyük aşklar zamanla unutulur

Kan kırmızı güller defterlerde kurutulur

Giden gider kalanlar sabırla avutulur

Ama sensiz kalbim kızgın bir boğa gibi

Kabarıp kabarıp taşan asi bir nehir gibi

Taşı taş üstünde bırakmayan serseri bir kasırga gibi

Kudurur da kudurur

Kudurur da kudurur

09.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

YİNE SENİ YAZARIM - Şiir

Bembeyaz bir sayfa
Koysalar önüme
Yaz deseler karışan olmayacak
Yarınına dününe
Azat ettik seni
Tüm acılardan ve hatalardan
Sual olunmayacak kimse
Geçmişte yaşananlardan

Ben yine seni yazarım baştan sona
Pişman değilim ki
Böyle bir yürekle doğduğuma
Ağladımsa ağladım güldümse güldüm
Kah bir bütün oldum
Kah bin parçaya bölündüm

Kendim oldum sevgilim
En zoru da buydu sanırım
Bu uğurda cehennemde
Düşünmeden yanarım
Yalnız unutulmasın
Aynı Tanrı bizi de yaratan
Koskoca dünyada gözlerimizi
Birbiriyle buluşturan

Onlar aşktan
Rastgele konuşa dursunlar
Kitabını yazıp sevmenin
Kurallarını koysunlar
Biz biliriz nasıl dolanır
Birbirine bedenler
Hesabını veremez iki cihanda
Bizi bizden edenler

07.04.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.

PİŞMAN OLAMAM - Şiir

Saldım iplerini aklımın

Sattım anasını dünyanın

Anladığım an seni sevdiğimi

Harcadım mantık namına bütün biriktirdiğimi

Delilik aşkın doğasında var

Seninle ne yaşarsam yanıma kar

Düştüğünde saçlarıma bir gün ak

Kalbim diyecek ne yaşadın dön de bir bak

O vakit gurur duyacağım işte kendimle

Pişman olamam tek bir gün bile seni sevdiğime

05.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ÇOK ŞEY VAR - Şiir

Çocuklar gibi kaydık metronun merdivenlerinde

Uzandım öptüm dudağından Kızılay’ın orta yerinde

Onun bunun ne dediğine aldırmadan

Ne güzelmiş yaşamak bir an bile korkmadan

Hangi aklı başında insan karşı çıkar aşkımıza

Tanrı bile hayrandır eminim birbirimize bakışımıza

Sanırdım ki yaşlandım kalmadı bir şey bilmediğim

Anladım ki çok şey var bu aşktan öğreneceğim

05.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ÖPÜŞÜNLE - Şiir

Seçiyorum en güzel hatıraları

Şu kısacık ömrümden

Dönüp dolaşıp sen çıkıyorsun karşıma

Unutamadığım günlerimden

Tanrı ile arama girsen kızmam sana

Yoluna feda olsun verdiği bir can

Kim katlanır söyle dünyanın kahrına

Yoksa içinde uğruna ölünebilecek bir canan

Geleceksin biliyorum yine sabah olacak

Yeniden doğacağım bir bebek gibi gülüşünle

Bu geceden bir bu şiir hatırlanacak

Ben yine uçacağım bir kuş gibi öpüşünle

05.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

BEKLİYORUM - Şiir

Ben rüyalarıma seninle dalıyorum

Yeni doğan güne hatıranla başlıyorum

Her özlediğimde yanımda olamasan bile

Şükrederim Tanrı’ya

Seni bana verdiğine

Yitirirdim aklımı sensiz bir hayatta

Seni çıkarınca ne kalır değer olan yaşamaya

Bu nasıl bir aşk şiirleri utandırır

Kokun öyledir ki baharları kıskandırır

Kanun kural tanımaz yüreğim coşar

Ayaklarım sana yürüyemez koşar

Başka bir diyarda divane oldum geziyorum

Kendime gelmek için sevgilim

Dönüşünü bekliyorum

05.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

DERİN - Şiir

Ne sözler duydum sevgilim ne yeminler

Ardından gelen ansızın terk edişler

Göz yaşıyla gölgelenen geçici sevinçler

Öğretti bana rüzgarlarla savrulmayı

Gün gelir güneş doğar güller açar

Gün gelir bir fırtınada dallar kopar

Bazen bir su akar avucuna dolar

Bazen öğretir sana damlalarla avunmayı

Benim senden istediğim bir parça huzur

Önemi yok ne sözlerin ne yeminlerin

En deli at bile koşa koşa yorulur

Bilinemez ne saklıdır diplerinde derinlerin

04.04.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.