Sözler ne kadar manasız kalır gözlerinin yanında
O gözler ki tek kelime etmeden
kitap yazarlar
Bakmaya doyamadığım hain bir
yaz akşamında
Parıltılarını gökteki yıldızlar
kıskanırlar
Teninin kokusuyla hangi çiçek
yarışabilir
Baştan çıkartır insanın en
imanlısını
Dengeler bozulup hatlar
karışabilir
İçinde aşk varsa kim takar
sakıncasını
Ellerini gören bırakır elini
sevdiğinin
Hükmü kalmaz mantığın senin
karşında
İnsanın en bilgesinin bile
bildiğinin
Yoktur bir önemi savrulurken
aşkında
31.03.08 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.