ÜZGÜNÜM - Şiir

Hükmü yok artık

Geride bıraktık

Yeminleri yaktık

Üzgünüm

Düşe düşe vardık

Çığ gibi yuvarlandık

Altından kalkamadık

Üzgünüm

Taştan duvardık

Kum gibi dağıldık

Zamanı tutamadık

Üzgünüm

Akışına bıraktım

Bugüne dek dayandım

Geç olsa da aydım

Üzgünüm

Karaları akladım

Yaraları sakladım

En sonunda patladım

Üzgünüm

En güzel anılarım

Sende kalsın canım

Oldu ise bir günahım

Üzgünüm

31.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

PAY - Şiir

Cam gibi kırıldım

Kum gibi dağıldım

Kül olana dek yandım

Aldım ben de payımı

Taptaze bir bahardım

Yürümezdim koşardım

Yemyeşildim sarardım

Aldım ben de payımı

Anladım neymişim

Aynada değilmişim

Ne kadar da mühimmişim

Aldım ben de payımı

Masallara inanmışım

Hangi dünyadanmışım

Ne kadar da safmışım

Aldım ben de payımı

31.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

KALMADI - Şiir

Neden çıkardı ki

Tanrı seni karşıma

Bakmadan kurumayan

Gözlerimin yaşına

Kalmadı bende ne sabır

Ne de yürek

Seni yada bir

Başkasını sevecek

Dağıttım yıllarca

Parça parça gönlümü

Artık arta kalanla

Geçiririm ömrümü

Öğrendik çaresizliği

Sorgulamayı bıraktık

Döner devran derken

Fazlasıyla yaşlandık

Olsaydı ilk gençliğim

Uykulara düşman duygular

Derdim sana sevgilim

Kalbim senin için çarpar

27.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ANLATAMADIM - Şiir

Tel tel dökülürdü

Gönlüme sarı saçların

Saplanırdı kalbime

Gözlerin bakışların

Her karşılaşmamızda

Nükseden ızdıraplarım

Antalya akşamlarında

Sana kaptırdıklarım

Seni sevdim

Acı çektim

Her yolu denedim

Anlatamadım

Toydum o vakitlerde

Söyleyemezdim alelade

Ağladım gecelerce

Anlatamadım

26.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

DOKUNUR - Şiir

Dokunur kalbine

Dokunur bazen

Çekip giderse o

Sen hala severken

Duvarlara vurulur

İntihara durulur

Dökülür yüreğin

Yüreğine dokunur

Sözlerini götürür

Gözlerini götürür

Sesini tenini

Nefesini götürür

Seni sen yapan

Çocuksu hevesini

Hayata bağlayan

Sebepleri götürür

Ama bir şeyler kalır

Sanılır ki zamanla unutulur

Sanılanın aksine

Gün geçtikçe dokunur

26.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

HATIRA OLUR - Şiir

Okudum seni satır satır

Bir sen daha buldum

Satırların arasında

Sıyrıldım dertlerden ağır ağır

Küllerimden doğdum

Dudaklarında

Dikili taşım

Olmasa kaç yazar

Servetim benim yaşananlarda

Hızla eskir her şey

Hatıra olur

Başka da bir şey kalmaz insana

12.12.08 / Eskişehir

Ferit GÜNAYDIN.

SANA SARILIP UYUMAK - Şiir

Sana sarılıp uyumak

Gecenin bir vaktinde

Dalgalıyken durulmak

Tüm ışıklar söndüğünde

Sana sarılıp uyumak

Kar yağarken dışarıda

Kıvılcımdan tutuşmak

Kül olana dek kollarında

Sana sarılıp uyumak

Süzülürken yaşlar gözümden

Teselliyi bulmak

Aşk ile çarpan yüreğinden

Sana sarılıp uyumak

Güzelliğinin karşısında

Şöyle bir soluklanmak

Yaşamanın telaşında

Sana sarılıp uyumak

Sadece sana sarılıp uyumak

Nefesinin sesini duymak

Ve başka hiçbir şey duymamak

06.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

MANASI YOK - Şiir

Dolduramaz gelen gidenin yerini

Kendi izini bırakır her bir buluşma

Kaybedince anlamadın mı değerini

Manası yok daha fazla konuşma

Düşünme daha iyi olur muydu diye

Geçen zaman geri dönmüyor

Bencilce kendini kayırıyor insan

Kimse kimsenin arkasından ölmüyor

Yelken açtık yeni sevdalara

İkimiz de mutluyuz şimdi

Takılma boş ver olanlara

Koca ömürde sadece bir mevsimdi

05.12.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

UMUT - Şiir

Umut ek yüreğime

Ki sevda filizlensin

Kilidi vurduğum kapılar

Tek tek açılıversin

Acılara dayandım

Al götür onları

Getir bana yerine

Sımsıcak kollarını

Bildiğim tek mevsim

Kış oldu ne zamandır

Soramadım Tanrı’ya

Bu bana reva mıdır

Anlar mısın halinden

Gülmeyi unutanın

Dinmeyen kederini

Zamanla uyutanın

Adını sen koy

Mümkünse sevda olsun

Gözlerinin ışıltısı

Son kez umudum olsun

27.11.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

YOKLUĞUNDA - Şiir

Dipsiz bir kuyu gibi

Düştükçe düşersin

Yine de gün gelir

Yeniden gülümsersin

Ancak saplanınca bıçak

Bir kez derinden

İzi kalır çekip

Çıkartsan da yerinden

Yokluğunun adı

Yalnızlık mıdır

Bir insan bu kadar

Kalabalık mıdır

O varsa varsın

Dünya gelsin üstüme

Yokluğunda bir hüzün

Öldürürcesine

Dost derim adına

Demesem de dostumdur

Bıraktığı boşluğu

Gözyaşlarım doldurur

Elim kolum bağlı

Adını hep anarım

Kalbimi ona

Rüzgarlarla yollarım

Büyümek eğer

Alışmaksa yalnızlığa

Onu da paylaşırız

Aynı göğün altında

16.11.08 /Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

TANRI SORACAKTIR - Şiir

Yanayım hangi birine vedaların

Başlamadan biten sevdaların

Yüreğimi saran acıların

Hesabını Tanrı soracaktır

Karda kışta yalınayak sokakta

Bekler dururum ümit denen durakta

Varsa kaderde bundan beter olmak da

Takdirini Tanrı bulacaktır

Varsın aksın usul usul yaşlarım

Ödevimdir layıkıyla yaşarım

Vakit gelir ben de bir gün göçerim

Kucağını Tanrı açacaktır

Aklım ermez anlamaya çalışamam

Ben onların hırslarıyla yarışamam

Dönsün dünya düzenine karışamam

Noktasını Tanrı koyacaktır.

05.11.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SEN YOKSAN - Şiir

Bir kuşun uçuşudur yüreğim

Seni şöyle bir uzaktan göreyim

Mümkün müdür başkasını seveyim

Dünya bana dardır sen yoksan

Isıtır mı içimi başkasının öpüşü

Edalı işveli uzaktan yürüyüşü

Hiçbir şeye değişmem ben o gülüşü

Güneş bana kardır sen yoksan

Sabır dediğin dağları ufalarmış

Hayat dediğin koca bir sınavmış

Kazanmak her şeye rağmen yaşamakmış

İnan bana yalandır sen yoksan

Biter mi bu da diğerleri gibi

Yok derler sevdanın garantisi

O vakit susar yüreğimin sesi

Susmak bana farzdır sen yoksan

Acizdir bazen insan denen şey

Yitirince anlamını aniden her şey

Böyle zamanlarda yapılacak en iyi şey

Oturup ağlamaktır sen yoksan

05.11.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ARTAKALAN - Şiir

Artakalan ondan

Bir adam paramparça

Toplanamaz yüreğinde

İsyanını atar içine

Sessizliğini bozamaz

Bir çığlık kopartamaz

Yokluğunda yaşamaya

Ne yapsa alışamaz

Sanki ondan öncesi yokmuş

Onunla başlamış her şey

Sevda yoksa ne de boşmuş

Ömür denen şey

Rastgele geçen zaman

Gözlerinde yaşlarla

Sessiz sedasız bir adam

Yirmili yaşlarında

Gözlüyor yollarını

Dönmeyecek olanın

Bedelini ödüyor

Olmayan günahının

O ise gayet sakin

Ölmek de doğal diyor

Yaşamak kadar

Bizim sevdamız da

Buraya kadar

Ben yoluma giderim

Sen yoluna gidersin

Elbet bir gün

Yeniden gülümsersin

Bilmiyor mu kapanmayan

Yaralar da vardır

Sanıyor mu zaman

Her derde devadır

Dibine vurmuş koca gemi

Fersah fersah okyanusun

Giden gitti artık

Kalanlar sağ olsun

Demekten başka

Yolu yok bu işin

Olmayacak elbet

Hiçbir şey bir daha

Eskisi gibi

Yirmili yaşlarında

Bir adam için…

06.10.08 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.