BİLİRDİM - Şiir

Gözetmedim inan kendi durumumu

Gözettiğim kadar senin mutluluğunu

Ayağının altına aldığın gururumu

Bu aşkın orta yerine dikmeyi de bilirdim

Tamamlarım sanmıştım ruhundaki kayıp parçanı

Silip atmaktı niyetim geçmişten kalma göz yaşını

Anladığımda gönlünde bana yer olmadığını

Hoşça kal demeden çekip gitmeyi de bilirdim

Tutmasaydın ellerimi, bakmasaydın gözlerime

Sermeseydin bedenini çarşaf gibi üzerime

Değmeseydi dudakların bir kor gibi yüreğime

Başkasının kollarında olmayı da bilirdim 

Senin onda birin kadar vicdansız olsaydım

Zamanın adaletine inanmasaydım

Ardından ağlayan kalbimi durdurmasaydım

Hesabı sana kesmeyi de bilirdim 

25.11.07 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

TÖVBE - Şiir

Hep bir fotoğrafa bakmışım manzaranın aslı dururken

Ne kadar da maviymiş deniz gözlerinle görürken

Oturmak bir ağacın gölgesinde meyvesini yemek

Hangi kuşa öğretilebilir uçmak varken yürümek

Şimdi kırdım bütün zincirlerimi

Yaşamak için artık kalbime tutunuyorum

Unuttum toptan tövbelerimi

Aşkın için sevgilim ezberi bozuyorum

23.11.07 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

ANKARA’DAN GİTSEK - Şiir

Bir sabah uyansam kollarında olsam

Yokluğunu kötü bir rüyaydı sansam

Vazgeçtiğim ne varsa tekrar inansam

Terk etsek Ankara’yı geriye hiç bakmasam

Bir sarmaşık misali bedenine dolansam

Nefesini duysam kalbine dokunsam

Buz kesen ellerimi ellerinle ısıtsam

Ankara’dan gitsek bir daha ağlamasam

22.11.07 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN

DÜNYA YİNE DÖNECEK - Şiir

Gittiğim her yere gelse de bu acı benimle

Ve kollarından geçen parfüm hala tenimde

Derin bir iç çekiş haykırırken nefesimde

Dünya hep döndü dünya yine dönecek

Bir yolunu bulacağım bundan kurtulmanın

Biliyorum yok çaresi kaçan uykuların

Daha kötüsünü de gördüm unutulmanın

Dünya hep döndü dünya yine dönecek

Tutsan elinden getirsen karşıma

İşte bu desen tercih ettiğim aşkına

Sanma ki çaresiz kapanırım ayağına

Dünya hep döndü dünya yine dönecek

22.11.07 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN

KÖR - Şiir

Nasıl güçlüdür bu kalp

Hiç mi bıkmaz beklemekten

Bitmez tükenmez bir harp

Acıya umut eklemekten

Dün kalbimden taşan sevinç

Bugün boğazımda bir düğüm

Solmaya direnen çiçeklerim var

Acı veriyor genç yaşta ölüm

Söylese de sözlerin bittiğini

İşitse de kulaklarım gittiğini

Senin beni artık sevmediğini

Göremeyecek kadar körüm

19.11.2007 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

YORULDUM - Şiir

Yoruldum sevgilim yürümekten aynı yollarda

Dönüp dolaşıp durulmaktan hazin sonlarda

Ne bir kış ne bir yaz ne de bir baharda

Yeşermiyor bir türlü içimde solanlar

Yılgın ve halsiz olup bitene tepkisiz

Bu kadar zor değildi gençlikte kalmak kimsesiz

Şimdi yıllar geçmiş bir acele acılar dağ gibi

Akamıyor bir türlü gözlerime dolanlar

15.11.2007 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SENİN UĞRUNA - Şiir

Bir günüm olsun seni hiç düşünmediğim

Ve bir gecem kokunu hiç özlemediğim

Sanki bir suçmuş gibi itiraf edemediğim

Sevmekten seni sevgilim vazgeçmeyeceğim

Bir diyarda olsam adını hiç duymadığım

Alt üst olsa ne varsa öğrenip inandığım

Aşkın için inatla kalbimde sakladığım

Beklemekten seni sevgilim yılmayacağım

Dağlara vursam kendimi uçsuz bucaksız

Denize salsam kalbimi sessiz sedasız

Senin için çıktığım bu yolda hesapsız kitapsız

Ölmekten uğruna sevgilim korkmayacağım

13.11.07 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.

SEN KİMSEYE BENZEMEZSİN - Şiir

Salonda kendi halinde duran bir piyano
Çalmasını bilmeyenler için bir dekordur sadece

Oysa tuşlarına dokunan eller yetenekliyse

Uçuşan notaların büyüsü sana benzer sevgilim

Sonbahar’da İstanbul çok benzer sana

Uğruna ölünebilecek bir güzelliğe sahiptir.

Şimdi orada olmak vardı diye düşünürken

Nereyi terk edeceğin önemli değildir

Ve sen hiç söylenmemiş şarkılar

Hiç yazılmamış şiirler

Hiç gidilmemiş şehirler gibisindir.

Dillenmeyi dinlenmeyi sevilmeyi beklersin

Bebeklerin gözleri gözlerine

Çiçeklerin kokusu nefesine

Serçelerin cıvıltısı sesine benzer

Ama sen sevgilim hiç kimseye benzemezsin

01.11.2007 / Ankara

Ferit GÜNAYDIN.