20 Mayıs 2004 Perşembe

İSTEMİYORUM SENSİZLİĞİ - Düz Yazı


Yeniden gelmek istiyorum dünyaya. Seni hiç tanımamış olmak istiyorum. Adını hiç duymamış, sesine hiç alışmamış olmak… istemiyorum artık geceleri adını sayıklayarak uyanıp, adını verdiğim yastığa sarılıp, tekrar uyumaya çalışmak. İstemiyorum dinmek bilmeyen hasretini resimlerinle bastırmak. Baktığım her yerde yüzünü görmek, görmeye hasret kaldığım yüzün için gözyaşı dökmek istemiyorum. Ağlamak istemiyorum artık kafamı yastığa koyduğumda başı sensiz, sonu sensiz hayalet günlerin ardından…

Cevap vermek istemiyorum artık “ sana ne oldu? “ sorularına. Anlatmaya çalışıp, anlatamamak, anlatamadığım için kahrolmak istemiyorum. İnanmak istemiyorum senden uzak yaşamaya göğüs gerdiğim için ne kadar güçlü olduğum yalanına! Sensiz bir hiç olan, sokak ortasında seni kaybettiği için hıçkıra, hıçkıra ağlayan küçük çocuğun sesini bastırdığım için alkışlanmak da istemiyorum!

Kanser virüsü gibi hayatıma yayılmış yokluğunu geçiştirmek için uykulara sığınmak, yalnızlığımı geçiştirmek için kalabalığa karışmak istemiyorum. Büyümekse bütün bunların sebebi, büyüklükse sebebini sorgulamadan sonucuna katlanmak; ben küçülmek istiyorum. Küçülebildiğim kadar küçülüp, sana yeniden düşmek, senden yeniden doğmak, kokunla uyuyup, sesinle uyanmak, bu yazıyı hiç yazmamış olmak istiyorum !

20.05.04 / Ankara
Ferit GÜNAYDIN.